[fic][Cloud Atlas] Behind the door.

ข้อมูลเบื้องต้น

Note :   ย้ายฟิคมาเก็บจาก gloomygirls.exteen.com ค่ะ
ขอคำแนะนำติชมด้วยนะคะ 
ส่วนใหญแล้วจะไม่ค่อยอัพเดทลงในเว็บเด็กดีเท่าไหร่
ถ้าสนใจติดตามงานก็เชิญที่นี่เลยค่ะ >> http://yuhankung.wordpress.com

เนื้อเรื่อง

Title : Behind the door.

Fandom : Cloud Atlas

Pairing: Rufus Sixsmith x Robert Frobisher

“I believe there is a another world waiting for us, Sixsmith. A better world. And I'll be waiting for you there.”

ใช่แล้ว….

ครั้งหนึ่งเราเคยเชื่อเช่นนั้น เชื่อว่าจะมีโลกที่ดีกว่ารอเราอยู่

แต่ความจริงแล้วเปล่าเลย

ซิกส์สมิธที่รัก

โลกที่ปราศจากนายจะเป็นโลกที่ดีกว่าได้อย่างไร?

ใครบางคนเคยกล่าวเอาไว้ว่าความตายก็เหมือนกันกับการก้าวข้ามผ่านประตูบานหนึ่งไปยังอีกบาน มันไม่ผิดเลยล่ะเพื่อนรัก เราได้ก้าวผ่านมันมาแล้ว ทว่าคงเป็นเพราะพระผู้เป็นเจ้าได้ลงโทษเราที่จึงทำให้เราทำได้แค่เพียงมองนายที่อยู่เบื้องหลังประตูบานที่เราก้าวผ่านมันมาโดยไม่สามารถก้าวข้ามผ่านไปทั้งยังโลกเดิมและโลกใหม่ได้

เราเชื่อมั่นว่านายจะต้องตามมาอย่างแน่นอน

เพราะเราบอกว่าจะรอนายอยู่ที่นี่

หนึ่งวัน…..ผ่านไป

เรานั่งมองนายอยู่จากฝั่งนี้ เฝ้ามองอย่างเงียบๆ

หนึ่งเดือน………..ผ่านไป

เราเริ่มคิดถึงนาย รูฟัส คิดถึงรอยยิ้มของนายที่เราไม่ได้เห็นมันอีกเลยตลอดเวลาที่คอยมองนายอยู่ คิดถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นของนาย คิดถึงเสียงของนาย โลกในฝั่งนี้เราไม่ได้ยินเสียงของนายเลย

ได้โปรดเถอะพระเจ้า ขอให้ผมได้มีโอกาสได้ยินเสียงของเขาบ้างเถอะ

หนึ่งปี………...ผ่านไป

ใครกันที่็เป็นคนบอกว่าพระเจ้ามีเมตตา ทำไมจนถึงตอนนี้เราก็ยังไม่ได้ยินเสียงของนายอีก

เราเริ่มทนไม่ไหว เราทุบประตู ตะโกนร้องเรียกนาย

ครั้งแล้วครั้งเล่า

“ทำไมกัน ทำไมนายถึงยังไม่ตามมาเสียที”

ถึงกระนั้นเราก็ยังรอ…..

สิบปี...ยี่สิบปี……..สามสิบปีผ่านไป

คราวนี้ไม่เหมือนกับเมื่อครั้งเซเดลเกมที่เราจำเป็นต้องแยกกัน บางครั้งเราคิดว่านี่อาจจะเป็นบทลงโทษสำหรับคนอย่างเราก็เป็นได้

ไม่มีใครเลย ซิกส์สมิธ...ที่นี่ไม่มีใครเลย

การได้เขียนจดหมายติดต่อกับนายที่เราเคยดูแคลนว่าเทียบกับการพบปะพูดคุยไม่ได้นั้น เราอยากจะถอนคำพูดเสียเหลือเกิน

สักฉบับหนึ่งก็ยังดี

เขียนหาเราบ้างเถอะได้โปรด

ถ้าหากนายเขียนแม้ว่าเราจะไม่ได้รับมันแต่เราก็ยังมองเห็นมันจากฝั่งนี้

เรายัง ‘รอ’ นายอยู่เสมอ….ตามสัญญา

สี่สิบปีผ่านไป…...

เราดีใจที่ตลอดมานายไม่เคยลืมเรา หลายต่อหลายครั้งที่เราคอยเฝ้ามองนายอ่านจดหมายของเราซ้ำแล้วซ้ำอีก

เราดีใจ

ดีใจ

ดีใจมากเหลือเกิน

แต่รูฟัส เราคอยนายอยู่นานเหลือเกินนานจนเรากลัว

นายที่แก่ตัวลงทุกปีเดาได้ไม่ยากว่าอีกสักพักก็คงจะก้าวข้าามผ่านประตูบานนั้นมา

แต่ถ้าหากตอนนั้น

ประตูบานที่นายผ่านมาไม่ใช่ประตูบานนี้ล่ะ

เรากลัวมากเหลือเกิน

กลัวเสียยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

กลัวว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก กลัวว่านั่นจะเป็นโอกาสเพียงครั้งเดียวที่เราได้พบกัน

หากเรื่องของเราเพียงเพียงการเล่นตลกของโชคชะตา

แล้วมันจะเกิดขึ้นอีกครั้งไหม?

รีบๆมาหาเราเสียทีสิ

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

ผู้ชายคนนั้น ถือปืนเข้ามาทางหน้าต่างห้องของนาย เราร้องเรียก แต่นายไม่ได้ยิน

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ลมหายใจของนายถูกพรากไปด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว

……

…

..

ภาพหายไปแล้ว ประตูหายไปแล้ว

…

..

..

แต่นั่นมันไม่สำคัญอีกต่อไป

“Hey Rufus, you’re late”

The End.

Talk : ฟีลลิ่งคู่นี้มันกลับมาท่วมท้นอีกครั้งหลังจากอ่านโดจินเล่มนี้ https://www.facebook.com/photo.php?fbid=214057762101220&set=a.198278920345771.1073741826.170702246436772&type=1&theater มันโฮกมากเหลือเกิน.....